Ernest Beuving
Als retrofetisjist en kind van de jaren 70 kijkt Beuving naar wat er in de afgelopen 50 jaar is veranderd in het dagelijkse leven. Waar zijn de gemacrameede plantenhangers (waar het water altijd doorheen liep) en de letterbakken (stofnesten) toch gebleven?
Niet alles was toen beter natuurlijk; Zo zag Marijke Helwegen er in de jaren 70 veel ouder uit dan tegenwoordig maar premier Joop den Uyl had al wel een modernere telefoon dan Mark Rutte nu. De jaren 70 was de tijd van De Grote Drie en vele Grote Drieën. Beuving wekt ze via zijn imitaties tot leven en geeft via hen een beeld van de veranderingen in die 50 jaar.
Zo zingt hij als Wim Sonneveld:
Er was geen Facebook, geen mobiel,
je was nog mens en geen profiel
en vrienden kwamen op visite…
Als Toon Hermans heeft hij het erover dat hij in de jaren 70 in de trein in een rookcoupé een keer stiekum niet gerookt heeft…
Ook muzikaal laat hij deze periode herleven, van Ramses Shaffy tot Jacques Brel en van Neil Diamond tot Iggy Pop. Kortom: ‘Één v/d 70’s’ is een nostalgisch feest der herkenning, maar ook met een vette knipoog. Want Beuving weet heel goed: “Vroeger is ook niet meer, wat het nooit geweest is.”
Pers over Ernest Beuving:
“Een multitalent met een ijzersterke zangstem, vlijmscherpe imitaties en hij improviseert hij ongelooflijk soepel.” (De Stentor)
“Zeer getalenteerde komiek met de onderkoelde vrolijkheid van Tommy Cooper en een voortreffelijke imitator en gangmaker.” (Friesch Dagblad)
“Behalve zijn prachtige liedjes moet Ernest Beuving het hebben van zijn theaterpersoonlijkheid. De niet te stuiten cabaretier ontpopt zich als beschouwer. Wat blijft is zijn mateloze gevoel voor humor.” (De Stentor)
“Dat Ernest zoveel stemmen in huis heeft dwingt respect af. Maar als hij deze ook nog eens sterke teksten in de mond legt kan alles helemaal niet meer kapot.” (Tubantia)
“Niemand is bestand tegen hem, een mond als een mitrailleur en altijd een voltreffer op het juiste moment. Zijn rake imitaties vallen in de smaak evenals zijn melancholische liedjes.” (Telegraaf)
“Meesterlijke imitaties en Beuving laat weer horen over wat voor een voortreffelijke zangstem hij beschikt.” (Leeuwarder Courant)
“Gevatte alleskunner met voortreffelijke opgebouwde en gezongen liedjes. Niet alleen zijn buigzame stem maar ook zijn vindingrijkheid brengen het publiek van het lachen naar het brullen.” (Meppeler Courant)
Ernest Beuving: zang, performer, verteller, gitaar, mondharmonica
Erik Raayman: gitaar, bas, zang, kunstfluiten
Jurriaan Boerstoel: piano en techniek
